Dromerdijk, Leidschenveen
Prairie-architectuur
De Haagse School heeft architectuur en Den Haag voorgoed met elkaar verweven: architecten als Co Brandes en Frans Lourijsen hebben, in het voetspoor van Frank Lloyd Wright, hun stempel op complete wijken gedrukt. Ook vandaag nog vindt hun voorbeeld navolging, bijvoorbeeld in project Dromerdijk in Leidschenveen – een Haagse wijk, uiteraard.
‘Verscheidenheid in eenheid brengen, dat was de uitdaging’, aldus projectarchitect Joris Molenaar. ‘Een strak recept, maar een grote variëteit in typen.’ Dat recept is de klassiek-modern ogende, destijds revolutionaire ‘prairiehouse style’. Die komt uit Lloyd Wrights vroege oeuvre en kenmerkt zich door baksteenarchitectuur met strakke, bijna uitsluitend horizontale lijnen en strenge ritmes van muurpenanten en raampartijen. Molenaar kan er naar eigen zeggen goed mee uit de voeten. ‘Die bijna rigide kubische compositie met zijn ‘treinen’ van raamstroken vind ik een heel sterk punt. De enige diagonalen zijn de flauwe hellingen in de dakconstructie. Als architect probeer ik zulke ijkpunten te vangen en op een bepaalde manier uit te vergroten, er nieuwe inspiratie in te brengen.’
Oude concepten, hedendaagse inkleuring
De Dromerdijk-afgeleide heeft dan ook een onmiskenbare ‘prairie’-signatuur met grote overstekken, talrijke uitbouwen en geaccentueerde entreepartijen. Uit de detaillering en de toegepaste materialen spreekt de hedendaagse inkleuring. ‘Aanvankelijk zocht ik naar glans en had ik het plan geglazuurde producten toe te passen’, vertelt Molenaar. ‘Maar dat bleek bij nadere beschouwing teveel van het goede. Uiteindelijk heb ik in overleg met de stedenbouwkundige een warm gekleurde, licht gevlamde baksteen en een donkere geëngobeerde steen en dakpan toegepast. Ze hebben allebei de zweem van glans en vullen de spiegeling van de beglazing mooi aan. Daarmee krijgen de woningen precies de uitstraling die we zochten.’
Strakke belijning
Nog zo’n doordacht punt vormen de strak belijnde, tussen betondorpels gevangen raampartijen. ‘Ik heb hier iets gedaan wat ik zelden doe: heel rigide een horizontale verdeling toepassen’, vertelt Molenaar. ‘Je ziet vaak dat bewegende delen een verdikking in het kozijn vormen die ook nog eens een afwijkende kleur krijgt. Dat zou de lijn doorbreken; vandaar dat ik hier juist heb gekozen voor bijna onzichtbare draaiende Methermo ramen met dunne, donkere profielen. Ook hier vormden Lloyd Wright en de Haagse School de inspiratie: zij monteerden ook nauwelijks opvallende stalen raampjes in een houten kozijn. Dat vind ik mooi: zulke oude concepten modern invullen.’
