Ruimte voelen

‘De puzzel bestond hier uit het inpassen van nieuwe gebouwen die de monumenten een waardige plek in het geheel zouden geven. Bovendien wilde ik ze met elkaar in verbinding brengen’, vervolgt De Ruijter. ‘De hoogte van de nieuwe gevelwanden aan weerszijden van het exercitie-terrein vind ik een mooi voorbeeld. Ze flankeren het hoofdgebouw, maar ik heb ze bewust niet bescheidener gemaakt. Een architectonische knieval is niet altijd de juiste oplossing om de nadruk elders te krijgen. Nu het exercitieterrein aan drie kanten omsloten is, voel je pas echt de omvang van de ruimte en komt het hoofdgebouw veel beter tot zijn recht.’

Vertalingen

Verbindingen zijn er ook in de geveluitwerking en detaillering: ‘De klassieke opbouw van het hoofdgebouw – plint, lichaam en kap – loopt door in de nieuwe gebouwen.

Het spekband en het leien hellende dak in het oude gebouw heb ik vertaald in betonornamenten en het zinken dak in het nieuwe. De monumentale ramen zijn van hout, maar de regelgeving in Nederland laat dergelijke maten in hout niet meer toe. In de nieuwbouw hebben we aluminium Methermo ramen en deuren in houten kozijnen gevat. Zo kwamen we tot een gelijkwaardige uitstraling.’

Fascinerende combinatie

In volgende fasen van het project wordt achter het hoofdgebouw nog meer nieuwbouw op dezelfde schaal en met dezelfde detaillering gerealiseerd. Daarnaast leggen kleinschaliger eengezins- en werk-woningen de verbinding met de stallen en maneges; oud ontmoet nieuw. Christine de Ruijter: ‘De combinatie van historisch en eigentijds blijft me fascineren.’